Па той бок журналістыкі / Dolce & Gabbana "Light Blue"... Нас "душыць" падробка ці арыгінал?

Калісьці ...цаць гадоў таму займела гэты водар на алейнай аснове. Абсалютна выпадкова. Не ведаю, наколькі быў арыгінальны, але нанесены на запясці... проста чараваў!
Асабліва незаменны быў у дарозе, якую я без прытоку свежага паветра і да гэтага часу пераношу не надта... А там удыхнуў – і ўсё ОК! Перабівае староннія пахі...
Але, як вядома, усё добрае калі-небудзь заканчваецца. Закончыўся і мой такі любімы водар, схаваны ў тоненькай шкляной трубачцы. Яшчэ пэўны час захоўвала яе, практычна пустую... Дужа хацела б займець яшчэ. Магчыма, такое і прадаецца цалкам легальна, не з рук, як калісьці... Проста не шукала...
І калі праз пэўную колькасць гадоў убачыла ў прыватнай краме гэты водар у выглядзе туалетнай вады, вельмі ўзрадавалася. Панюхала пробнік... Так, ён самы. Свежы. Набыла.

 
А дома... Дома практычна адразу пасля нанясення "разнюхала" такую задушлівую нотку... Ну не было яе ні ў духах на алейнай аснове, ні ў пробніку. Карацей, зусім не тое атрымала ў выніку. Стаяла бутэлечка ў мяне доўга, карысталася я ёю рэдка. Але расчараванне запомнілася надоўга.
А зараз... Зараз двойчы на мінулым тыдні я ледзьве не задушылася тым пахам. Першы раз – у маршрутцы, другі – у метро. Цікава, гэта зноўку мода на той водар вярнулася?!
Адразу скажу, што я не алергік, пахі ўспрымаю нармалёва. Проста ёсць такія, што натуральна душаць.
А цяпер, шаноўныя знатакі, увага! Пытанне! Хтосьці карыстаецца такім жа водарам? Заўважалі тую ж нотку? Ці ўся справа ў тым, што ўсе мы сутыкнуліся з падробкай, а арыгінал усё такі ж свежы і прыемны? І не душыць?